Ne hikmetse bu şehirdeki bazı insanların en büyük özellikleri “adam satmak!”

Dostunu, arkadaşlığını 3 kuruşa menfaate satmaz.

Bir masada yapılan sohbeti, bir anda başka mecralara taşıyıp masadaki arkadaşlarını bir çırpıda satmaları bu Zonguldak’ın en büyük özellikleri.

Benim bildiğim;

Zamanında dost olup da aralarında yapılan ticari ilişkileri, yapılan sohbetleri, yapılan seyahatlerde yenen yemeklerin bazı kısımları özeldir, bu özeller de o birlikte olan toplumdaki insanlarla beraber mezara kadar gitmeli. Ama görülüyor ki, bizim Zonguldak’ta ne hikmetse dostluk bozulunca “öküz öldü ortaklık bitti” misali birden kirli çamaşırlar ortada dolaşıyor.

He bir de; aralarda dolaşan şeytani görünümlü münafıklar olursa birden kendi uydurdukları yalanlara kendileri de inanır oluyorlar.

Şu an Zonguldak’ta adam satanlar, dostları kazıklayanlar, dost görünüp emellerine ulaşınca bir çırpıda melek görünüp şeytanın uşaklığını yapanlar, dün birilerine sövüp arkalarından atıp, şimdi eteklerine yapışanlar mı aynı masada oturup konuşulanları masa altından başka yerlere servis yapanları da bu şehir biliyor.

Ben bu şehrin bazı insanlarının “dün dündür” diyerek, “bu günlerin tadını çıkarayım” deyip dostlarını unutanları tarih bir gün yazacaktır.

***

Dostlar meclisindeki bir vatandaşın sözü;

“Sayın Başkan, bir afet yaşadık. Allah bir daha yaşatmasın. Senden gurur duydum. Sabah kalktığımda caddelerde bir kum tanesi dahi yoktu”